Het is geen onbekend verschijnsel dat bedrijven waaronder leveranciers in financiële problemen komen indien zij zelf op tijd hebben geleverd, maar zij zelf maanden op betalingen dienen te wachten. Met ingang van 1 juli 2017 geldt een maximale betalingstermijn van 60 dagen, schrijft vastgoedadvocate Chantalle van Goethem in VJ. Dat was voorheen 90 dagen tot zelfs 120 dagen.

De jaarlijkse kosten van achterstallige betalingen, gerelateerde schade waaronder zelfs faillissementen, worden geraamd op circa €7 miljard.

Daar moet nu een einde aan komen
Met ingang van 1 juli 2017 geldt een maximale betalingstermijn van 60 dagen, doordat een daartoe strekkend voorstel is aangenomen in de Eerste Kamer. Grote bedrijven zullen – maar dat was al wettelijk opgenomen – rente betalen aan een leverancier indien zij zich niet aan de maximale betaaltermijn van 60 dagen houden.

Voor de overheid geldt een nog strenger regime: Overheidsinstellingen dienen een factuur binnen maximaal 30 dagen te voldoen.

Bedrijven kunnen dus afwijken van die norm, maar tot een termijn van maximaal 60 dagen. Indien contractueel is overeengekomen dat een betaaltermijn langer is dan 60 dagen, is een dergelijke bepaling nietig. Dat heeft bovendien tot gevolg dat betaaltermijn automatisch wordt omgezet naar 30 dagen, gelijk aan de situatie dat tussen partijen geen bepaling is opgenomen over een betaaltermijn.

Op grond van deze nieuwe wet blijken afwijkende – langere – betaaltermijnen juridisch niet meer zijn toegestaan.

Juridische positie
Ook de juridische positie van leveranciers wordt verbeterd. Van rechtswege – dus zonder dat een sommatie met een ingebrekestelling noodzakelijk is om verzuim te laten intreden – ontstaat een vordering van de leverancier op de afnemer.

Die vordering is vijf jaar na dato in rechte opeisbaar, die termijn is niet gewijzigd. Het maakt dat leveranciers ook later én met terugwerkende kracht invorderingskosten en wettelijke rente bij hun afnemer kunnen vorderen. U doet er verstandig aan om uw betaaltermijnen, zowel als debiteur als crediteur hierop aan te passen.

Dit artikel is geschreven door Chantalle van Goethem, vastgoedadvocaat. Dit artikel verscheen op 11 juli 2017 in VASTGOEDJOURNAAL.